Keltisch info

DE KELTEN & KELTISCHE PRODUKTEN

WIE WAREN DE KELTEN?

Kelten in Europa 1000 BC - Bron Wikipedia Commons

De Kelten waren een verzameling van oud Europese volken en stammen, die voornamelijk in Frankrijk en de Britse Eilanden woonden.

Met de komst van de Romeinen, en later de Nedersaksen in Engeland, waren de Kelten verdreven naar de randen van de Britse Eilanden: Ierland, Schotland en Wales.

De Kelten assimileerden zich slecht met de rest van de bevolking, en behielden grotendeels hun eigen cultuur, taal, muziek en kunst.

De harp is van Keltische oorsprong en is het symbool van Gaelic Ierland geworden

De taal in Wales is van Keltische oorsprong.
Iers is ook een Keltische taal en komt van Gallische (Gaelic) Keltisch, de Franse branche van de taal.

Gaelic was ook in Schotland gesproken, maar is tegenwoordig compleet uitgestorven.

Onder de muziekinstrumenten, zijn de harp, viool en doedelzak populair gebleven.

KELTISCH KRUIS

Een Keltisch kruis is de combinatie van een Christelijk kruis met een cirkel.

Het is het karakteriserend symbool van het Keltisch Christendom en het is een samenvoeging van het Christelijk kruis met een heidens zonnerad, wat bestond uit een cirkel met een kruis erin

Het Keltische Kruis in Ierland, vond zijn oorsprong in de tijd de Sint Patrick Christendom naar Ierland bracht.
Volgens een legende, staat het Keltische kruis voor de overgang van het ene geloof naar het andere.
St. Patrick zegende een staande steen met een cirkel (die de maan godin) en voegde er toe een Latijns kruis op de top.

Vele kruizen waren ook gebouwd in Ierland en Schotland rond de 8e eeuw.
In de oud Keltische landen Ierland, Schotland en Wales, komen Keltische kruizen veelvuldig voor en worden ze als cultureel-religieus symbool beschouwd.
Deze kruizen zijn zeer populair in kerkhoven.

VAN HET KELTISCH KRUIS ZIJN TWEE HOOFDVORMEN BEKEND

Het zogenaamde `Hoge kruis` (High Cross) zoals afgebeeld is eigenlijk een aanpassing als gevolg van de kerstening.

De originele vorm (Low Cross) had even lange assen, een cirkel en een middelpunt.
Beide versies worden benoemd als `Keltisch kruis`.
Het Hoge kruis is nu het meest verbreide.

De culturele verwijzingen van het kruis naar de zon en naar Arische tradities leidde er later toe dat een gestileerde vorm van het kruis `lage kruis` gebruikt werd als embleem van verschillende extreemrechtse groeperingen

In Frankrijk en andere Europese landen wordt dit gestileerde symbool vooral geïdentificeerd met extreemrechts, terwijl in Ierland het kruis nog altijd gezien wordt als verwijzing naar de Ierse identiteit.

KELTISCH KNOOP

Keltische knopen zijn een variëteit van (meest eindeloze) knopen en gestileerde grafische voorstellingen van knopen, gebruikt voor versiering, overgenomen door de oude Kelten.
Spiralen, trappatronen en sleutelpatronen zijn dominante motieven in Keltische kunst voor de christelijke invloed op de Kelten, die begon rond het jaar 450. Deze designs vonden hun weg in de vroege christelijke manuscripten en kunstwerken door de toevoeging van afbeeldingen van het leven, zoals dieren, planten en zelfs mensen. In het begin waren de patronen ingewikkelde verwevende koorden, die ook in andere delen van Europa worden gevonden, zoals in Italië in de 6e eeuw

De oorsprong van Keltische knopen gaat terug naar de (uiteraard) Keltische cultuur in de 3de en de 4de eeuw. De betekenis van Keltische knopen is erg lastig terug te vinden. De Kelten kenden geen schrift, daarom wordt er gezegd dat de Kelten dit soort kunst gebruikten om zich uit te drukken. Maar veel vaker worden de knopen geasocieerd met kunst, wat ook erg goed voor te stellen is, aangezien ook kunst een vorm van uitdrukking is, die door alle culturen gebruikt werd en wordt.

Vrijwel alle Keltische knopen vormen oneindige verbindingen, die vrij gemakkelijk als oneidig leven uitgelegd kunnen worden, maar of dit ook daadwerkelijk als betekenis werd gebruikt is niet duidelijk. Verder werden de knopen vaak als onderdeel gebruikt van andere symbolen, waaronder bijvoorbeeld de bekende Keltische kruisen.

TRIQUETA

Een Triqueta is een speciale vorm van het Keltische knoop.

Triquetra is een Latijnse naam (letterlijk: driehoekig) voor een indo-europees religieus teken.

Veel religies beschouwen 3 als een heilig getal. Een symbool met drie in elkaar grijpende cirkels, is teruggevonden op 5000 jaar oude indiaanse religieuze beelden, maar van het triquetra symbool zelf werden in Noord-Europa de vroegste sporen gevonden uit de 8e eeuw.

KELTISCH SPIRAAL, DRIEVOUDIG SPIRAAL

Misschien wel de meest bekende van alle Keltische motieven deze drievoudige spiraal dateert uit het 5000 jaar oude graf complex in Newgrange. Dacht oorspronkelijk om de eeuwige cyclus van leven, dood en wedergeboorte hebben gesymboliseerd, in latere tijden het ging om de Grote Godin en haar drievoudige manifestatie van maagd, moeder en oud wijf (Maiden, Mother, Crone) vertegenwoordigen. Het was een veel-favoriete sier apparaat dat wordt gebruikt in de christelijke Gouden Eeuw en blijft een uniek symbool van onze Celtic Heritage

TRISKELION

Triskelion (ook trinacrie of triskele, afkomstig uit het Oud-Grieks; τρισκελής "driebenig") is een symbool bestaande uit 3 gebogen mensenbenen, of, meer in het algemeen, drie verbonden spiralen of elk symbool met driemaal rotatiesymmetrie.
Het triskelion is het symbool geworden van het Eiland Man, tussen Engeland en Ierland.

KELTISCHE INVLOED IN SIERADEN EN WOONDECORATIE

Zowel Keltische kruizen als Keltische knopen zijn populaire symbolen in sieraden

De kruizen zijn ook populair bij Gothic / Keltische woningdecoratie en zijn vaak afgebeeld in combinatie met de Noordeuropese `Gothische` draken

Het eenvoudige Keltisch Kruis, zoals vaak in grafstenen wordt gezien, wordt ook veelvuldig als huis- tuin- of kleine grafdecoratie gebruikt.

SIERADEN

Keltische kruizen en andere Keltische symbolen, worden veelvuldig gebruikt bij met name nekkettingen.

Een heel populair symbool wat veel gebruikt is bij ringen, maar ook kettingen, is de Claddagh.

CLADDAGH

Foto van gouden Claddagh ring - fotograaf Royalcladdagh - bron Wikimedia

De Claddagh-ring is een traditionele Ierse liefdesring. Het bestaat uit een gekroond hart, dat door twee handen wordt vastgehouden. Het hart staat voor liefde, de handen voor vriendschap en de kroon voor loyaliteit.

Aan de manier hoe mensen de ring dragen, kun je zien of de drager verliefd, verloofd, getrouwd of alleenstaand is.

Aan de rechterhand met de punt van het hart van je af, betekent vrijgezel;
Aan de rechterhand met de punt van het hart naar je toe betekent dat je verliefd bent;
Aan de linkerhand met de punt van het hart van je af betekent dat je verloofd bent;
Aan de linkerhand met de punt naar je toe, dan zeg je dat je gelukkig getrouwd bent.

Er bestaat een aantal verhalen en mythen over de betekenis en het ontstaan van de ring.

Het visserdorpje

De naam komt van Claddagh, een visserdorpje, liggend waar de rivier Corrib en de Galwaybay elkaar ontmoeten. In dit dorpje zou de ring ontworpen zijn en werd hij gedragen door de vissers van Claddagh (oorspronkelijk zou het teken op de boten en zeilen zijn geschilderd). Als de Claddagh-vissers vreemde collega’s in hun wateren aantroffen, werden die gecontroleerd op dit teken. Hadden ze die niet, dan konden de vreemde vissers rekenen op een enkeltje zeebodem.

Verboden liefde

Een ander verhaal gaat over een prins die verliefd werd op een dienstmeid. Om haar argwanende vader te overtuigen van zijn oprechte gevoelens, ontwierp de prins een ring die er als volgt uitzag: twee handen symboliseren vriendschap, een kroon die staat voor trouw en een hart dat staat voor de liefde. Met deze ring vroeg de prins het meisje ten huwelijk. Toen de vader de betekenis van de symbolen hoorde gaf hij zijn zegen.

De Ierse Drie-eenheid

De ring zou een van de eerste symbolen van de Ierse Drie-eenheid zijn. De kroon stelt dan de Vader voor, de linkerhand de Zoon en de rechterhand de Heilige Geest, alle drie zorgend voor het hart dat de mensheid voorstelt.